De historie van schildersbedrijf R. Schouten v.o.f.
Na het volgen van de ambachtsschool pakte ik de Gouden Gids en zocht de pagina met schildersbedrijven op. Mijn aandacht werd getrokken door twee bedrijven. Ik belde ze. Bij het eerste bedrijf bleek te weinig werk en ik dacht: 'nou, dat wordt nog moeilijker dan gedacht.' Bij het tweede had ik meer geluk. Mevrouw Schuemie nam de telefoon op en ik vroeg haar of ik kon komen werken als leerling-schilder. Ze dacht van niet, maar zou het toch even aan haar man vragen. "Met Schuemie spreekt u", klonk het even later door de telefoon. "Kan ik bij u het schildersvak komen leren?", vroeg ik schuchter. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn. Toen klonk het: "komt u morgen om 09.00 uur maar even naar het Westeinde in Den Haag."
Ik ging de volgende dag met knikkende knieën op weg naar mijn eerste, en naar wat later zou blijken tevens laatste sollicitatiegesprek.
De heer Schuemie vroeg mij waarom ik schilder wilde worden. "Ik wil graag schilder worden omdat het mij aanspreekt iets moois met mijn handen te maken." De heer Schuemie besloot mij een kans te geven en zei: "ga maar bij Wilbrink Coatings aan de Loosduinseweg een overall, plamuurmessen en stoffertje halen."
Daar stond ik. Dit was toch wel heel wat anders dan school. Ik ging gedurende twee jaar vier dagen werken en een dag naar school en behaalde mijn diploma aspirant-gezel.
De heer Schuemie vond het een goed plan dat ik, na mijn militaire dienst, verder wilde leren. Ik ging de avondopleiding 'gezel' doen, twee avonden per week en dat twee jaar lang. Ook dit diploma haalde ik.
Eigen ondernemer
Wat nu? Ik had weliswaar gehoord van het Ondernemersdiploma, maar dacht: 'daaraan beginnen? Nooit!!!" Toen kwam de heer Schuemie langs en zei dat ik maar beter direct kon doorleren, dan te wachten tot later. Ik was nu tenminste gewend om naar school te gaan, zo hield hij mij voor. Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor, want na drie jaar studie kon ik ook dit diploma in mijn bagage steken.
Toen ik hoorde dat de heer Schuemie wel wilde stoppen met zijn bedrijf stond ik voor de keuze: in loondienst gaan bij een ander bedrijf óf voor mezelf beginnen. In september 1993 kwam de heer Schuemie kijken op m'n klus in de Soendastraat. Na even met hem gesproken te hebben, zei ik tegen hem: "kan ik uw bedrijf niet overnemen?" Hij keek mij aan, vroeg me of ik het serieus meende. "Ja", zei ik naar waarheid. Op dat moment had het bedrijf 17 schilders in dienst.
Het bleef maanden stil. Toen vroeg de heer Schuemie of ik even bij hem langs wilde komen. "Richard, je bent nu 25 jaar", zei hij. "Ben je niet wat jong voor een ondernemer?", vroeg hij. Ik antwoordde: "misschien wel, maar ik wil het toch proberen." Na een aantal gesprekken kwamen we tot de conclusie dat ik onder eigen naam de firma zou overnemen, incl. een aantal personeelsleden.
Opeens baas
Op 1 april 1995 startte ik officieel het eigen bedrijf. Twee maanden later stopte de heer Schuemie en kwamen zes oud-collega's bij mij werken. Daar zaten enkele mensen bij, die mij nog hadden opgeleid. Nu was ik opeens hun baas! Een vreemd moment.
In 1997 kwam mijn broer Mark Schouten bij ons in loondienst. Hij had bij zijn vorige twee werkgevers de nodige ervaring opgedaan en vond het een uitdaging bij mij te werken. Die samenwerking verliep zo goed dat we besloten een v.o.f. (vennootschap onder firma) op te richten.
De dagelijkse leiding eiste al mijn tijd op, zodat ik mijn geliefde kwast in de wilgen moest hangen, we hadden inmiddels gemiddeld 10 man personeel in dienst en leiding geven en mijn passie schilderen was niet meer te combineren.
We waren langzaam uit ons jasje gegroeid, we gingen dus op zaak naar een echt bedrijfspand, Het werd een nieuwbouw aan de Treubstraat 7b in het Rijswijkse industriegebied De Plaspoelpolder.
Dit al kreeg zijn beslag in het jaar 2000 en na een verbouwing van enkele maanden verhuisden ook het kantoorgedeelte vanuit het washok bij mij thuis naar de nieuwe locatie.
Na ruim 10 jaar enkel leiding geven, kwam ik erachter dat ik het schilderen toch wel miste, mede door de economische situatie besloten we om het roer behoorlijk om te gooien.
Anno 2012 kan ik zeggen, dat het de juiste beslissing is geweest, het zelf schilderen in combinatie met tevreden klanten heeft mij doen inzien, dat een groot bedrijf je niet altijd de voldoening geeft waar je naar op zoek bent. Daarom blijft onze slagzin, kwaliteit leveren op een gezellige manier!
Richard Schouten